### **Historia polio**
Historia polio, jak się dowiedziałeś, jest błędna. Jest to jedna z najczęściej błędnie rozumianych sekwencji wydarzeń w ciągu ostatnich dwustu lat. Chciałem wyjaśnić kilka rzeczy na temat choroby, aby pomóc ludziom zrozumieć, co tak naprawdę się stało.
Pierwsze współczesne doniesienia o czymś przypominającym polio pochodzą z 1789 roku. Lekarz Michael Underwood opisał chorobę u dzieci, którą nazwał "osłabieniem kończyn dolnych". Przypisywał to ząbkowaniu i cuchnącym jelitom.
Jedna z następnych wzmianek pochodzi z Luizjany w 1841 roku. Kilkoro dzieci zapadło na paraliż. Przypuszczalna przyczyna: ząbkowanie. Dlaczego ząbkowanie miałoby być związane z paraliżem?
W XIX wieku pojawiły się różne historie o dzieciach cierpiących na paraliż, prawie zawsze w nogach. Wiele osób nazywało to "paraliżem ząbkowania", ale inni zdecydowali się na "paraliż dziecięcy".
To było nowe zjawisko: lekarze nigdy wcześniej tego nie widzieli i nie wiedzieli, dlaczego tak się dzieje. Badania zaczęły ujawniać, że przyczyną paraliżu były zmiany chorobowe w szarej części rdzenia kręgowego.
Jeśli rozwinęła się u ciebie zmiana w rdzeniu kręgowym, nazywali to "chorobą Heinego-Medina". Polio = szary. Zapalenie rdzenia kręgowego = zapalenie rdzenia kręgowego.
Choroba Heinego-Medina była zmianą w rdzeniu kręgowym. Możesz mieć więcej niż jeden z nich. Nie wiedzieli jednak, dlaczego dzieci zaczęły je rozwijać, pozornie znikąd.
Naukowcy przeprowadzili badania na zwierzętach, celowo trując je arszenikiem, składnikiem popularnych wówczas środków medycznych. Efekt? Paraliż tylnych nóg.
Kiedy przeprowadzili autopsje zwierząt, odkryli zmiany w rdzeniu kręgowym. Zwierzęta miały coś, co nazwali "chorobą Heinego-Medina".
W XIX wieku najpowszechniejsze metody leczenia wszelkich chorób zawierały rtęć – w celu oczyszczenia jelit. Niemowlęta otrzymywały proszek na ząbkowanie zawierający rtęć.
To nie było leczenie na marginesie, ale coś tak powszechnego jak Tylenol może być uważane dzisiaj. Jeśli wiadomo, że arszenik powoduje chorobę Heinego-Medina, to być może również rtęć.
W XIX wieku było kilka przypadków paraliżu dziecięcego, które pojawiały się tu i ówdzie. Nie do końca żadne epidemie. W latach dziewięćdziesiątych XIX wieku coś się zmieniło.
Nowy pestycyd został wynaleziony w 1892 roku o nazwie arsenian ołowiu w pobliżu Bostonu w stanie Massachusetts w celu zwalczania rozprzestrzeniania się obcego najeźdźcy – cygańskiej. Łączył ołów i arsen, ponieważ nie można go było łatwo zmyć.
Pestycyd zaczął być agresywnie rozpylany i w ciągu dwóch lat w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych zaczęły pojawiać się pierwsze prawdziwe epidemie poliomyelitis (paraliżu dziecięcego).
Epidemie te dotykały dzieci bardziej niż ktokolwiek inny, ale miały jeszcze jedną dziwną grupę ofiar: zwierzęta. Konie, psy, kury, świnie. Wszyscy zmarli z powodu choroby Heinego-Medina – zmian w rdzeniu kręgowym, które spowodowały paraliż i śmierć.
Mówię dziwne, ponieważ wirus polio nie atakuje zwierząt (poza małpami ze Starego Świata). Te wczesne epidemie są określane jako pierwsze epidemie polio w USA, ale wiemy, że nie mogło to być spowodowane wirusem polio, jeśli zwierzęta zostały zaatakowane.
Inne zdarzenie wprawiłoby w zakłopotanie ówczesnych naukowców – efekt, który jest głównym powodem, dla którego ludzie tak bardzo mylą się w historii polio nawet dzisiaj: postulaty Kocha.
Postulaty Kocha były pewnymi wytycznymi badawczymi, które w zasadzie określały, że istnieje jeden drobnoustrój sprawczy dla każdej choroby. Dotyczyło to wszystkich innych chorób:, duru brzusznego, błonicy.
W ciągu następnych kilku lat naukowcy odkryli, że wiele rzeczy może powodować chorobę Heinego-Medina – nie tylko arsen. Było kilka innych wirusów i bakterii, które wstrzyknięte bezpośrednio do układu nerwowego mogły spowodować zmiany wywołujące paraliż.
Widać zmianę w ich myśleniu w tym czasie. Zaczynają odnosić się do choroby jako rzeczownika własnego: Poliomyelitis, zamiast używać go jako objawu: pacjent ma chorobę Heinego-Medina.
W tym czasie wirusy były nadal bardzo trudne do zwalczenia. Nie mogli ich zobaczyć, a jedynie wywnioskować ich obecność na podstawie objawów, które mogły wywołać. W 1908 roku odkryto, że wirus jest w stanie powodować paraliż u małp.
Nazwali go "wirusem polio", ponieważ może powodować poliomyelitis u małp. Inne wirusy i bakterie mogą powodować to samo: wirus Coxsackie, echowirus, D68 itp.
Kierując się postulatami Kocha, zaczęli skupiać się na tym jednym wirusie jako przyczynie choroby Heinego-Medina, mimo że wiedzieli, że istnieje wiele innych przyczyn. Ten błąd spowodował cierpienie milionów ludzi w ciągu następnych kilku dekad.
Pytanie brzmi, jeśli wirusy i bakterie mogą powodować chorobę Heinego-Medina, dlaczego właśnie wtedy, a nie wcześniej? Dlaczego epidemie polio pojawiły się nagle w 1900 roku, podczas gdy wcześniej nie istniały?
Niektórzy sugerowali, że jako przyczynę podano poprawę warunków sanitarnych. Sugerują oni, że lepsze warunki sanitarne zapobiegały zarażeniu się infekcjami w dzieciństwie, gdy były chronione przez przeciwciała mleka matki matki.
Ta hipoteza jest słaba. Choroba ta była nazywana przez wielu paraliżem dziecięcym nawet w latach czterdziestych XX wieku, ponieważ wydawała się zawsze dotykać niemowlęta. Jeśli przyczyną były lepsze warunki sanitarne, to nastolatki lub dorośli powinni być tymi, którzy mają problemy.
Ponadto wczesne ogniska choroby zawsze występowały na obszarach wiejskich, gdzie praktyki sanitarne uległy niewielkim zmianom. Nieprzypadkowo te obszary wiejskie zostały poddane intensywnym opryskom pestycydami.
Prawdziwe pytanie brzmi, jeśli rdzeń kręgowy był dobrze chroniony przed tymi paraliżującymi infekcjami, dlaczego nagle wydawał się być podatny na infekcje, zaczynając mniej więcej w tym czasie.
Uważam, że spożyte pestycydy, o których wiadomo, że powodują dysfunkcję błony komórkowej, stworzyły drogę bezpośrednio z jelit do dna rdzenia kręgowego, znajdującego się bezpośrednio z tyłu, aby wirusy i bakterie mogły się zadomowić.
To dlatego wiele wirusów (wirus polio, wirus Coxsackie, echowirus itp.) zaczęło paraliżować dzieci mniej więcej w tym czasie. To nie była mutacja genetyczna. Nie chodziło o poprawę warunków sanitarnych. Była to fizyczna zmiana integralności jelit przez pestycydy.
Współcześni naukowcy powiedzą, że wirus dostaje się do krwi i w ten sposób dociera do rdzenia kręgowego. Ale dlaczego infekcja prawie zawsze dotyczyła dolnej części rdzenia kręgowego, podczas gdy dopływ krwi dociera równomiernie do całego rdzenia?
Dlatego uważam, że najbardziej ucierpiały niemowlęta i dzieci. Dno rdzenia kręgowego niemowlęcia (część kontrolująca nogi) leży bezpośrednio za jelitami.
W miarę wzrostu rdzeń kręgowy nie rośnie tak bardzo jak kręgi, a u dorosłych dno rdzenia kręgowego znajduje się znacznie wyżej w stosunku do jelit - poza zasięgiem większości ataków toksycznych lub mikrobiologicznych.
To dlatego wstrzyknięta szczepionka przeciwko polio Salka działała tak słabo. Stworzył przeciwciała tylko dla jednego z wielu wirusów, które mogły sparaliżować, i wytworzył przeciwciała we krwi – bezużyteczną obronę przed infekcją jelitową.
Ponieważ arsenian ołowiu popadł w niełaskę ze względu na swoją toksyczność, w grę wkroczył nowy zestaw syntetycznych pestycydów, który znacznie pogorszył ten problem.
Po II wojnie światowej DDT zaczęto stosować wszędzie, rozpylać bezpośrednio na żywność dzieci, ich ubrania, pościel itp. To sprawiło, że ludzie bardzo zachorowali, a paraliż poliomyelitis eksplodował. To było okropne.
W 1952 roku stało się jasne, że wiele owadów staje się odpornych na DDT, a ich toksyczność zaczęła niepokoić ludzi. Zaczęli stosować bezpieczniejsze pestycydy, a wraz z zanikiem arsenianu ołowiu, paraliż dziecięcy zaczął zanikać.
Nawet Steedman's Teething Powder, produkt zawierający rtęć podawany ząbkującym niemowlętom przez tak długi czas, zmienił swoją formułę.
W 1960 roku nieskuteczność szczepionki Salka zaniepokoiła naukowców, którzy zebrali się w Chicago, aby przedyskutować problem. Ludzie byli sparaliżowani nawet po 4 lub więcej zastrzykach.
Byli również zaniepokojeni badaniem w Detroit, w którym pobrano próbki kału od prawie 1000 osób, u których zdiagnozowano polio. Tylko jedna trzecia badanych osób miała polio. Wszyscy inni zostali dotknięci jakimś innym paraliżującym wirusem.
Stanowi to problem, ponieważ wielu ludziom powiedziano, że mają "polio", kiedy byli dotknięci chorobą w dzieciństwie. Rzeczywistość jest taka, że lekarze nie mogli wiedzieć, co spowodowało paraliż. Mógł to być jeden z wielu różnych wirusów, pestycydów, a nawet bakterii.
Doustna szczepionka przeciwko polio Sabin wkrótce weszła do użytku i mogła faktycznie kontrolować infekcję wirusem polio w jelitach – gdzie faktycznie zrobiła różnicę. Ale to nie miało znaczenia. Dotyczyło to tylko wirusa polio – żadnego z innych paraliżujących mikrobów.
Do tego czasu (1963) choroba Heinego-Medina (znana również jako "polio") prawie zniknęła. Jak się okazuje, żadna ze szczepionek nie była w rzeczywistości konieczna. Szczepionka Salka była okropna w zapobieganiu paraliżowi, a szczepionka Sabina pojawiła się zbyt późno, aby coś zmienić.
Obecnie kraje, które używają toksycznych pestycydów, nadal zmagają się z paraliżem dziecięcym, znanym również jako polio. Ekstremalnie agresywne stosowanie doustnej szczepionki przeciwko polio może pomóc w kontrolowaniu zakażeń wirusem polio...
Ale z kilkoma innymi paraliżującymi wirusami, nie jest to panaceum, za jakie ludzie wierzą. Sprawę komplikuje fakt, że doustna szczepionka przeciwko wirusowi polio sama w sobie powoduje paraliż.
Co więc można z tego wszystkiego wynieść? "Polio" jest problemem spowodowanym przez człowieka. Paraliż spowodowany bezpośrednim narażeniem na pestycydy LUB wirusami przedostającymi się do rdzenia kręgowego można bezpośrednio przypisać przyczynie spowodowanej przez człowieka.
Pojawił się w formie epidemii w latach 90. XIX wieku po wprowadzeniu arsenianu ołowiu i zniknął w latach 50., kiedy zużycie DDT spadło. Ponieważ wiemy, że było to spowodowane wieloma różnymi czynnikami, wpływ szczepionki przeciwko jednemu wirusowi na jej spadek jest minimalny.
Jeśli uda nam się uporządkować historię polio w naszych głowach, wiele innych problemów może zostać rozwiązanych. Paraliż dziecięcy, który wciąż ma miejsce w wielu krajach rozwijających się, nie zostanie rozwiązany za pomocą szczepionki przeciwko polio! Oczyszczenie ich otoczenia jest absolutnie konieczne.
I jeszcze jedno, ten obraz jest tym, o czym wszyscy myślą, kiedy myślą o polio. Był to chwyt reklamowy zorganizowany dla magazynu Life. Większość z tych żelaznych płuc była zupełnie nowa i była kierowana po całym kraju do innych szpitali.
Zdjęcie zostało zrobione w audytorium szpitala Ranchos Los Amigos w Los Angeles, które zostało opróżnione z rzędów siedzeń, aby zrobić to zdjęcie. Miało to na celu pokazanie zaniepokojonym rodzicom, że Stany Zjednoczone są gotowe do walki.
Chociaż szpital miał największy oddział polio w kraju, w szczytowym momencie nigdy nie miałby operowanych tylu żelaznych płuc. Większość szpitali w dużych miastach miała kilka żelaznych płuc.
Było tam około 1100 żelaznych płuc, a nie 11 000. Uważa się, że Ranchos Los Amigos w Los Angeles, największy oddział dla chorych na polio w kraju, zwykle trzyma pod ręką 10 lub 11 żelaznych płuc. Boston miał około 8.
Następnym razem kiedy spojrzysz na to zdjęcie, powinieneś być uderzony niszczycielską mocą człowieka i jego wynalazków. Wirus polio, podobnie jak wszystkie inne paraliżujące przyczyny tamtej epoki, nie był w stanie nam zaszkodzić bez naszej pomocy.